Mapa unikania

Mapa unikania (evasion chart) wydawana jest narażonemu na izolację personelowi działającemu w ugrupowaniu przeciwnika. Początkowo drukowano je na cienkim, ciasno tkanym jedwabiu i wyposażano w nie alianckich lotników na wypadek zestrzelenia nad terytorium przeciwnika. Ich zadaniem było ułatwienie zestrzelonemu pilotowi orientacji w terenie w celu połączenia z siłami własnymi.

Obecnie w takie mapy oprócz pilotów wyposaża się również żołnierzy sił specjalnych. Drukuje się je na arkuszu polimeru z włókien olefinowych. Mapy takie są wodoodporne i niezwykle mocne. Są na tyle duże, że mogą stanowić namiastkę osłony przed dojmującym wiatrem, słońcem, czy zimnem. Mogą również być stosowane jako szyna do usztywniania złamań, czy naczynie do przenoszenia żywności lub wody.

Załączone zdjęcia przedstawiają mapę ucieczkową wykorzystywaną przez żołnierzy sił specjalnych NATO podczas wykonywania zadań w Afganistanie. Dwustronna mapa o wymiarach 150×105 cm odwzorowuje teren w skali 1: 250 000 i obejmuje swoim zasięgiem 57 tys. kilometrów kwadratowych (1/5 terytorium Polski) w rejonie Kabulu, na południe o Kabulu, a także część pogranicza afgańsko-pakistańskiego.

Na mapie wydrukowano wiele informacji mających pomóc żołnierzowi w przetrwaniu, takich jak informacje o jadalnych i trujących roślinach i zwierzętach występujących na obszarze mapy, podstawowe wiadomości z nawigacji (również astronawigacji), zasady korzystania z radiostacji i lokalne wskazówki dotyczące przetrwania.